geyindirmə

geyindirmə
«Geyindirmək»dən f. is.

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • geyindirmək — f. 1. Birinin əyninə paltar geydirmək yaxud paltarı geyməyə kömək etmək. Pişxidmətlər . . şüru etdilər. . Yusif Sərracın köhnə paltarını soyundurmağa və xələti şahanəni ona geyindirməyə. M. F. A.. <Gəlini> yaxşıca geyindirirlər, bəzəyirlər …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • pəsəsləmək — (Axalsxi) çox geyindirmək, qalın geyindirmək. – Ana uşaxlarını soyuxdan saxlamaq üçün pəsəsləyir …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

  • təlbis — ə. 1) geyindirmə, geydirmə; 2) m. saxtakarlıq, fırıldaq, aldatma …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • bəzəndirmək — f. Bəzəmək, yaraşıqlı paltar geyindirmək. <Qarovulçu:> Fabriklərə axar pambıq selləri; Mal toxunar, bəzəndirər elləri. Ə. H …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çullamaq — f. 1. Dalına çul qoymaq (heyvanın). Atı çullamaq. – Molla öküzünü çullayır, ağzına da bir yüyən vurub meydana gəlir. M. N. lətif.. <Nəbi:> And içirəm, sənə məxmər çullaram; Bozat, qurtar məni, aman günüdür. «Qaçaq Nəbi». 2. dan. zar. Üst… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • don — 1. is. Qadınların, habelə kişilərin üstdən geydikləri uzunətəkli, belibüzməli, ya büzməli paltar. <Kişinin> əynində qara şaldan belibüzməli don vardır. H. S.. <Qədir:> Allah qoysa, qulluqda hamısının əvəzi çıxar, arxalıq nədir, sənə… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • geyindirib-kecindirmək — f. Birini yaxşı yaxşı geyindirmək, bəzəndirmək. Gəlini geyindirib kecindirdilər. Uşağı geyindirib kecindirmək. – . . Onu geyindirib kecindirib məclisə gətirmişdilər. Ə. M …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • geyinmək — qayıd. 1. Öz özünü geyindirmək, əyninə, yaxud ayağına bir şey geymək. Mirzə durub libasını geyinib getdi usta Zeynalın dükanına. Ə. H.. Camal həmin saat qalxıb geyindi. M. Rz.. Dan yerinə səda düşəndə Firəngiz geyinib hazırlaşmışdı. B. Bayramov.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • kukla — <rus. əsli yun.> 1. Adam, əksərən qız fiquru şəklində uşaq oyuncağı; gəlincik. Uşağa kukla almaq. Kuklanı geyindirmək. – Ağca xanım anası gətirdiyi gözəl kuklalara . . baxıb çox şad oldu. S. S. A.. Yazıq anan necə dözsün; Bu kədərə, bu… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”